Het stichting Constant van Gestel Fonds is opgericht ter nagedachtenis van Constant van Gestel. Muziek heeft altijd een grote rol van betekenis vervuld in het leven van Constant. Om naar te luisteren en om zelf te spelen.

Daarnaast had hij een grote betrokkenheid en interesse in professionele ambities van de jongere generaties. Waar mogelijk ondersteunde hij met raad en daad.

Met de oprichting van stichting Constant van Gestel Fonds zijn deze twee passies bij elkaar gebracht en blijft de nagedachtenis van Constant levend.

Vijf bestuursleden, ondersteund door twee adviseurs, leiden de stichting. Zowel de bestuursleden als de adviseurs hadden allen een bijzondere band met Constant van Gestel.

Sybilla Dekker – Voorzitter

Muzikaal gepassioneerd, betrokken bij jonge mensen en genietend van wat het leven te bieden had. Zo leefde mijn echtgenoot Constant van Gestel. Na zijn overlijden in maart 2005  was er, behalve het grote gemis, ook  de leegte op het muzikale vlak.

Zijn pianoklanken vulden bijna dagelijks ons huis. Ik kon aan zijn spel horen in wat voor stemming hij was. Er was dat speciale muziekje als we weg zouden gaan en ik nog niet klaar was!

Dat ook de mooie vleugel, een Steinway uit 1912, niet meer wordt aangeraakt geeft  een grote leegte. Het was echt een onderdeel van ons leven. Klassieke muziek… Bach, Mozart , Schubert en niet te vergeten het pianoconcert van Haydn, met het Raduga ensemble van 15 vrouwelijke violisten voor mijn 60^ste verjaardag. Als geschenk. Zo mooi en ontroerend. Maar ook het quatre-mains spelen met zijn zwager, de familiefeesten of een klein huisconcert met kerst.

Constant had al jaren een succesvol organisatieadviesbureau, Diemen en van Gestel, waar hij met zijn partners en consultants bedrijven en organisaties adviseerde. Hij begeleidde vaak jonge mensen. Dat deed hij met veel toewijding ook buiten zijn werk. Iedereen van de jonge generatie van familie en vrienden is wel eens met een vraag  naar “oom Constant” gegaan. Hij trok flink wat tijd uit voor iedereen en gaf dan raad over de  studiekeuze, of een andere kwestie waar  hij of zij mee zat. Hij hielp jonge mensen graag verder.

Deze twee eigenschappen  vond ik belangrijk om bij elkaar te brengen. Dat is de achtergrond van de Stichting Constant van Gestel Fonds, een cultuur fonds op Naam. Het is een hommage aan mijn man, waarin zijn passies  bij elkaar komen: Muziek en zijn aandacht voor jonge mensen. Daarom ook: een bestuur van jonge mensen, met de regie over de stichting en het besluiten over de toekenningen aan de aanvragers. Op  23 december 2008 werd het fonds een feit en tekenden we de overeenkomst met het Prins Bernard Cultuurfonds, die ons adviseert over de kwaliteit van de aanvragers.

Inmiddels  is er een achttal  toekenningen gedaan, ondermeer aan een pianiste, een violiste en een groep fluitisten van de Nederlands Fluit Academie (NFA). Een financiële ondersteuning  kenden we ook toe voor de aanschaf van een  nieuw instrument zoals een harp, of een nieuwe klarinet.

De muziek komt zo weer terug in ons huis. Op of rond zijn overlijdensdag in maart organiseer ik een huisconcert met en door de jonge mensen die we hebben ondersteund. In 2009 heeft de 16 jarige violiste Elvira van Groningen een prachtig concert gegeven . In 2010 speelde een groep van fluitisten van de Nederlands Fluit Academie werkelijk de sterren van de hemel.

Zo blijven de muziek en de jonge mensen de verbinding ‘toonzetten’ met Constant van Gestel.

Marije Dekker – Penningmeester

Oom Constant was voor mij een zeer aimabele man, waarbij humor en een hoog relativeringgehalte voorop stonden. Tijdens mijn school- en studietijd was hij mijn raadgever. Op elke vraag aan oom Constant volgde een adviserend, maar vooral niet dwingend antwoord. Zo heeft oom Constant mij destijds geadviseerd om een “echte studie” (bedrijfseconomie) te volgen. Zijn woorden waren: “En als je dan toch echt gaat studeren, kies dan ook een goede universiteit”. Dat werd uiteindelijk zijn geboortestad Tilburg, waar hij destijds dezelfde studie genoot. Ik heb hier een heerlijke studententijd gehad en mijn studie bedrijfseconomie afgerond. Helaas mocht oom Constant dit laatste niet meer mee maken. Zijn goede raad en adviezen draag ik altijd met me mee.

Roel van Gestel – Secretaris

Thuis was er altijd tijd en aandacht voor muziek. Pa speelde al piano vanaf de eerste dag die ik me kan herinneren. Klassiek, frivool en altijd met een eigen stijl en leuke improvisaties op onverwachte momenten. Pa begeleidde koren of speelde voor zichzelf, eventjes of uren lang. Op zijn 65e verjaardag speelde hij zijn meest indrukwekkende partij. Ongetwijfeld met wat klamme handjes vanwege het omvangrijke publiek, maar uit die klamme handjes kwamen klanken recht uit het hart. Het was zijn manier om zijn emoties en gevoelens ruim baan te geven.

Muziek is emotie. Zonder emotie geen muziek. Deze stichting, die zijn naam draagt, zorgt er voor dat jeugdig talent nu en later emotie op een prachtige manier met liefhebbers kan blijven delen. Dat is iets om heel erg trots op te zijn.

Constant had zeer zeker een passie voor muziek. De vleugel bij hem thuis was zijn trots en altijd als ik bij hem was, werd er wel door hem op de vleugel gespeeld. Dat was altijd mooi en sfeervol. Die vleugel mocht ik als kind niet aanraken zonder je handen gewassen te hebben. Ik was altijd graag bij hen thuis. Waarom precies, kan ik niet eens zeggen. Het was gewoon vanzelfsprekend. Toen Bila 60 werd, was er een groot feest. Constant speelde speciaal voor Bila een prachtig stuk, begeleid door professionele musici. Bila wist daar niets van. Deze verrassing van hem voor haar is me altijd bij gebleven. Zijn passie voor muziek zetten wij voort, door met het fonds door jonge musici te ondersteunen.

Constant van Gestel is voor mij altijd Ome Constant geweest. Dat woord Oom hoorde erbij. Hij en ik hebben het daar ooit een kort gesprek over gehad. We waren het met elkaar eens dat Oom ‘niet zomaar iemand, maar familie’ betekent. Tevens was Ome Constant mijn peetoom. Ik ben pas rond mijn 8ste jaar gedoopt en mocht zelf kiezen wie ik als peetoom en peettante wilde. Dat was een makkelijke keuze: mijn favoriete oom en tante, de lievelingsbroer van mijn moeder en zijn vrouw. Ondertussen ben ik zelf moeder van een prachtzoon. Mijn man en ik hebben er bewust voor gekozen om Thijs te vernoemen naar Ome Constant: Thijs Johan Constant. Want mijn oom was niet zomaar iemand, hij was een bijzonder lid van mijn familie.

Coen van Gestel – Adviseur
Thuis stond er altijd een piano en het was uiteraard de bedoeling dat ik daar ook op zou gaan spelen. Op mijn 8ste ging ik naar juffrouw Gubbels en gestaag leerde ik spelen. Een van de leukste opbrengsten daarvan, was het kunnen “quattre mainen” met mijn vader. Het was leuk om iets samen te doen en leuk om samen muziek te maken. Hij hield van een “vol” geluid, speelde los, soms een beetje slordig, maar het kwam altijd goed. Mijn spel was wat meer “binnen de lijntjes”, keurig. We speelden zoals we waren of zijn. Zijn muzikaliteit bleek ook als hij alleen achter de piano zat te improviseren. Daar was ik wel jaloers op, zo makkelijk als hij dat kon. Zo belangrijk ook, denk ik nu, om even los te komen van werk en verplichtingen en stress, om een andere energie te voelen. Met de bekende riedeltjes kwam er een ouderwets soort gezelligheid mee, een zondagmiddaggevoel. Zijn vleugel wordt nu nog wel eens bespeeld door mensen met meer talent en vaardigheden, maar nooit meer op de voor mijn vader zo eigen manier. Dat is toch een beetje stil.